پیج رنک

السد ، سد استقلال...! / نتیجه مساوی شد اما جنگ روانی را باختیم...

اختصاصی استقلالی- سریال لیگ قهرمانان آسیا در سال 2011 از دیروز کلید خورد و تیمها رقابت های خود را آغاز کردند. برخلاف سال گذشته استقلال در تهران به مصاف اولین حریف خود رفت و نتیجه مساوی حاصل این رویارویی بود.
در اینجا قصد تحلیل درباره ترکیب و تاکتیک تیم ندارم . چون اعتقاد دارم استقلال از همان لحظه اول پویایی و شادابی لازم برای انجام یک مسابقه بین المللی را نداشت و از آغاز بازی ساق های بازیکنان خسته بود و خبری از نشاط و امید در چهره بازیکنان نبود. دقایق اولیه بازی بود که با خودم می گفتم گویا 90 دقیقه است که این بازیکنان دویده اند که اینطور بازی می کنند. با هر دفع توپ حنیف عمران زاده زانوانش می چسبید و نفس نفس می زد. پاسهای آشوبی، دسوزا ، امیرآبادی و منتظری کمتر به مقصد می رسید و در این میان هر کدام از اینها می خواستند شانس خود را با شوت های بی دقت امتحان کنند، آرش برهانی هم شبیه کسی که اولین بار است که در استادیوم آزادی پا به توپ می شود دیدیدم، متاسفانه این مسائل را هیچگاه کادر فنی محترم ندیدند که ندیدند. چرا که انتظار این بود که در نیمه دوم تیمی متحول و یا با تغییرات جدید شاهد باشیم. بگذریم..........
فارغ از نتیجه به دست آمده هدفم از نگارش این مطلب فقط این است که یک موضوع را یادآوری کنم و آن اینکه سالهاست در رده های ملی و باشگاهی با تیم های عربی رقابت می کنیم و همیشه نه از تاکتیک این تیم ها و نه از استعدادهای فردی آنها (به جز بازیکنان خارجی باشگاهیشان)، بلکه از جنگ روانی که به شکلی حرفه ای راه می اندازند ضربه خورده ایم. این موضوع را حتی بازیکنان تیم ملی نوجوانان نیز می دانند. حال چرا باید خودمان به چیزی که هدف آنان است کمک کنیم. تعجبم از بازیکنان با تجربه تر تیم است. چرا باید کاپیتان تیم با این همه تجربه و سابقه بازی در چنین شرایطی خودش به جنجال دامن بزند و به جای اینکه قائله را ختم کند بر موضع خود اصرار می ورزد. به این موضوع اضافه کنیم اعتراض های پی درپی بازیکنان با تجربه و بزرگ تیم که منجر به گرفتن کارت زرد از سوی داور مسابقه شد و شاید یکی از دلایل افت تیم در دقایق پایانی مسابقه و دریافت گل همین امر باشد.

نگارنده به شخصه از علاقمندان و طرفداران سرسخت فرهاد مجیدی هستم و می دانم که در بین هواداران جایگاه ویژه ای دارد. اما این دلیل نمی شود که چشم خود را بر اشتباهات او ببندیم و به راحتی از این مسئله بگذریم و انتظارات خود را بازگو نکنیم و این موارد را متذکر نشویم. از او و دیگر بازیکنان بزرگ تیم می خواهیم در این سه بازی باقیمانده در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا که با تیم های عربی خواهیم داشت، و انشاءاله بازیهای دور بعد، صبر و حوصله و درایتی مثال زدنی را سرلوحه کار خود قرار داده و اسیر جنگهای روانی که شگرد این تیم ها می باشد، نشوند. چرا که نقش ستاره ها در این موقعیت ها پررنگ تر است و با این روش بیشتر از هر زمان دیگر درخشش خواهند داشت. ضمن آنکه آنها الگویی برای جوانتر می باشند.
نتیجه مسابقه یک روی سکه است ، روی دیگر سکه اتفاقاتی است که در جریان مسابقه رخ می دهد. همانطور که همه چشم ها حرکت جوانمردانه یک بازیکن را می بینند و به خاطر می سپارند ، دیگر واکنش ها را هم با دقت زیر نظر خواهند داشت.
مطمئناً من و امثال من که هوادار استقلال هستیم تحمل شکست و یا نتایج ضعیف را نداریم اما از آن سو تحمل تماشای صحنه های زننده زد و خورد و مشاجره و یا محرومیت ها و جریمه های پس از آن را هم نخواهیم داشت . خاصه با این نفوذی !!!!!!!! که مسئولان ما در afc دارند بهتر است خود را با طناب حریفان به چاه نیاندازیم.


نمیدونم چرا اینجوری بازی کردن...ولی هرچی بود زیاد خوب نبود!
راستی من که این همه زحمت میکشم از مدزسه آپ میزارم شماهم یه لطف کنیدنظر بزارین دیگه!(قابل توجه دوستان بی وفای سابق!!!!!)